tamam anladım ama diyorum ki zaten hayat da o hedefleri gerçekleştirirken yaşadığın mutlulukların bütünüdür. o istediğin arabayı aldığın an, aşık olduğun kişinin senden hoşlandığını öğrendiğin an, ilk maaşını kazanıp arkadaşlarınla bir mekanda kutladığın an vs... uzar gider.

hedefler olmasa mutluluk oluşmaz, evde bütün gün oturarak mutluluk gelmez insana. o sonu gelmeyen hedefler bunun için lazım zaten. sen direkt büyük resme bakıyorsun, hayat herşeyi aşama aşama yaşarsan tat alınacak birşeydir, senin dediğin gibi düşünürsek nasıl olsa zaten bi gün ölücez deyip intihar etmek de mantıklı gelebilir.