hayat dediğin hedeflerle ilerler. herkes hedefine ulaşabilir, herkes diyorum bak. ancak hedefin gerçekçiliği de rol oynar bunda. beklenti farklı bi şey. hayattan bi şey beklenmemeli zaten, mutluluk da aranmamalı.
hedef dediğim ne mesela di mi? en ufak şeyin bile hedeftir.
"bu haftasonu şu yemeği yapiyim" bir hedeftir.
"arkadaşlarla tatile gideyim" bir hedeftir.
"bugün gidip tek başıma bi yerde oturup kitap okiyim" bi hedeftir.
"bu akşamı ailemle geçireyim" bir hedeftir.
uzun vadeli hedefleri hepimiz biliyoruz zaten. ufak tefek hedeflerle ilerler insan zaten. sıradan gelen bu aktiviteler birer hedef oluyor. mesela bunların içeriği, kalitesi, niteliği seni ilerletiyor zaten. her hedef kendiliğinden yeni bir hedef de yaratır. bu kısa vadeli ve uzun vadeli hedeflerle sen yaşdıbını sürdürürsün.
asıl anlamsız olan, bu hedeflere dahi sahip olamadan eylemsizliğin içerisine düşüp hayatını heba etmektir.