okula gittim, berna erken gelmişti bu sefer ve sivildi, bi tek o sivildi acaba neden ? yuzude asıktı, kotu bir haber beni bekliyor olmalı. gittim bernanın yanına, gunaydın dedim kafasını hafifçe aşağıya indirerek karsılık verdi, gozunden yaş akıyordu
-beyaz, biz gidiyoruz
+nasıl yani, nereye, nasıl, kime, kimle, neden diye durmadan soru soruyordum
-beyaz sen benim için çok farklısın, hep de oyle kalacaksın, beni anlayan tek insan sendin, senden uzaklaşacagım için çok kotuyum, ağlamamak için kendimi zor tutuyorum, senle geçirdiğim her dakika ayrı bir zevkti benim için, kendine iyi bak olur mu?
hiç bir şey diyemedim, kalakaldım oyle, utanmasam ağlıcaktım orda, annesiyle babası ayrılmış bu olaydan 1 hafta sonra annesi teyzesinin yanına gitmek istemiş, berna ne kadar zorlasa da gitmek istemediğini soylesede annesi dinlememiş, okuldan kaydını aldırmış ve bernayı zütürecekmiş. ne kadar acı hemen pes etmek, bernaya dur gitme bile diyemedim.
Bu olaydan sonra beni kimse tutamazdı, hıncımı miniklerden çıkaracaktım artık hayatımda berna yoktu, ekgibtim hep, ama olsun, minikleri dovmek kadar eğlenceli bişe yok, akşama omerden mesaj geldi, kavga var lan koşşşşşşşş demiş adresi bile yazmamış aq ama bizim sokağın sonundaki boş arazide ihtimali yüksekti koşa koşa gittim, baktım omer, ercan, halil ve 4 kişi daha 4v4 kavga, azcık stres atmak iyi gelirdi