iftar çadırında basima gelen huzunlu ama ilginc

olayı sizlerle paylaşmak istiyorum..

bugün iftar saati otobüsle evime dönerken saatin epeyce geç olduğunu farkettim. yemeği yakalayamayacağımı düşünerekten önüme gelen ilk durakta indim ve hemen en yakın iftar çadırına doğru yol aldım.. şansıma tam ezan okunduğu sırada yemeklerin dağıtıldığı kısıma yetiştim ve fazla sıra yoktu.

tabldot'umu aldım ve mahşer yeri gibi kalabalık olan, içinde bir sürü fakirin, köylünün ve loser'ın yer aldığı masalardan birinde boş bir yer buldum ve oturdum. yanımda her halinden çingene olduğu belli olan bir aile vardı. leş gibi kokan bir kadın ve kucağında sümükleri ağzına kadar akmış bin bir çocuk tam sağ tarafımda oturuyordu.

burnumu kapattım ve yemeğe başlamak için elimi kaşığa zütürdüm. ancak yandaki sümüklü huur çocuğu annesinin ağzına zütürdüğü bir kaşık taze fasulyeyi ağzında çiğneyip elime doğru tükürdü...

çılgına dönmüştüm. kaşıkta bu salya, fasulye, yağ karışımı tükürükten nasibini almıştı. ağzımdan köpükler saçıyordu sinirden.

"hanfendi şu çocuğu biraz terbiye eder misiniz?" diye centilmen bir tavırla uyardım kadını.

ancak o bin kurusunun yaptıkları umrunda bile değildi. gerekli cevabı o bin kurusu vermişti bana:

"gonuşma lan züt" dedi yeşil sümüğe bulanmış, leş kokan ağzıyla.

daha çok çılgına döndüm ve önümdeki mercimek çorbası, taze fasulye, pilav ve yoğurttan oluşan tabldot'u elime aldım. ayağa kalktım ve çocuğun başından aşağıya doğru döktüm hepsini..

kadın cıyak cıyak bağırıyordu... küfürler, hakaretler ederek.. bütün iftar çadırı o leş kokan aileye ve bana bakıyordu. ben usulca sandalyeyi çektim, çadırdan dışarı çıktım ve bir lokantaya giderek adana kebap yedim.