Biraz Nazlı'dan bahsedeceğim size.

Nazlı istanbul'un çalınmış ormanları gibi tutsaktı sanki. Ama Karadenizin yeşil kıyıları gibi gülerdi. Ağlayacağı zaman dudakları titrerdi. Tutardı kendini. Elleri, incecik parmakları. Elini tuttuğum zaman incinmesinden öyle ürkerdim ki. Bir parça kuru ağaç dalı gibi tutunurdu bana.