naçizane tespitim panpalar.

insan bir hedef için yaşamayınca bu sefer içindeki o boşluğu başka şeylerle doldurmaya başlıyor. bunun için de işe kendinden başlıyor. en küçük bir problemi kendine dert ediniyor. sanıyor ki buna takınca birden hayatın anldıbını çözecek. ama ne mümkün varolma probleminin içimizdeki boşluğu uçsuz bucaksız. dertlenme ise basit bir zaman geçirme yöntemi gibi.

eğer cidden derdimiz varsa eyvallah ama çoğumuz vence bu içimizdeki anlamsızlık boşluğunu doldurmak için dertli rolü yapıyoruz. çok da güzel oynuyoruz. kendimize bile çaktırmıyoruz.