Ertesi gün öğlene kadar her yer boştu. Millet bayılmış amk. Biz çalışıyorduk. Ben erken kalkmıştım o Yüzden. Öğleden sonra büşra geldi. Hayal meyal bi Şeyler hatırladığını söyledi. Benimlemiydin dün gece dedi. Bende Özet geçtim durumu anlattım. Bi şey yaşadık mı peki? Diye sordu. Büşraya gayet emin bakışlarla söylediğim, merak etme, düşündüğün şekilde bir şey olmadı dedim. Ben müşterilere o gözle bakmam dedim. Yalan amk. Bakıyordum. Ama gerçekten o gözle baksam bile yaklaşmazdım beyler. Ekmek zütürüyorsun sonuçta. Yakışmaz esnaf adama. Her neyse büşra bi kaç bişey Alıp çıktı. Bana da teşekkür etti. Benim için bi şey ifade etmeyen kuru bi teşekkür. Ya ne olacaktı sanki amk? Dudaklarıma mı yapışacaktı. Yarram yerini bil . Altı üstü bakkal çırağısın. Diyordum kendi içimden. Kendimi hiç bir zaman ezmedim ezdirmedim. Ama gerçekten yaptığım iş belliydi. Etrafa bakış açım, içimde düşündüklerime bakılırsa, Olduğum ve Bulunduğum konumla hiç alakam yoktu. Ama şartlar şu an için bunu gerektiriyordu.