---uzuuuuuuuuuuuuunca yazdığım yazı tek entry'ye sığmadı ve bu yüzden iki entry giriyorum.---

uzun bir entry olacak. biraz iç dökeceğim.

çok özledim be beyler. burayı, sizleri, eski hayatımı, 2014'ü, 2013'ü. ve hatta her geçen günü. geçtiğimiz sene mart ayında amcamlardan kaçak internet çekmiştim. 2011'de geçirdiğim bir buçuk ay kadar süreden sonra ilk kez sözlüğe giriş yapmıştım. (2012 yılında bir-iki kere girip birkaç kelime yazmıştım. aşk başlığına girmiştim bir entry. "beni çok fena gibti beyler" gibi bişey yazmıştım. tabii o zamanlar daha ilk aşkı tadıyordum. falan filan. neyse.

bilen bayağı bir yazar vardır, geçen sene mart'tan kasım ayına kadar buralardaydım, sizden biriydim, buralıydım. gerek yeni tema yüzünden gerek kaçak kullandığım internetin kestirilmesi yüzünden buralardan ayrıldım. soğumuştum da zaten açıkçası.

bu entry bir veda entry'si gibi olucak biraz... bilmiyorum beyler lan, ben çok duygusal biriyim, inanın şu an sizler için, 2014'te geçirdiğim -acı dolu günler dahil ağlamak üzereyim. çok güzeldi be beyler. bilmiyorum ki nasıl anlatayım... özledim be beyler, özledim. işte yine dökülüyor yaşlar gözlerimden. dıbına kodumun hayatı kayıp gidiyor sanki ellerimden. her günü geçmişte yaşıyorum ben. bugün elimde yüz bin lira olsa yarın bu parayı şuna şuna harcayayım da hayatımı yaşayayım demiyorum, diyemiyorum, demek istemiyorum da. her günü geçmişte yaşıyorum. bugün dünü özlüyorum, yarın bugünü özleyeceğim, sonraki gün de bir önceki günü. biliyor musunuz şu an dünya üzerinde beni mutlu edecek hiçbir şey yok. inanır mısınız buna? inanabilir misiniz? zaman makinesi icat edilse o beni gerçekten mutlu edebilirdi. 2010'a dönüp son yaşadığım dört yılı tekrar yaşamak ve ardından bu dünyadan yok olmak, kaybolmak, toz olmak istiyorum. son dört yılı tamamen aynı yaşasam bile bu bana yeter biliyor musunuz? ne bileyim, hiç bu kadar düşük beklentileriniz, istekleriniz oldu mu? tek isteğim 2010'dan 2014'ün sonuna kadar tekrar yaşamak/yaşayabilmek... bir amacım yok benim, yaşamamın bir anlamı yok. asosyalim, temiz kalpliyim, dürüstüm, kibarım, duygusalım, inanamayacağınız kadar güvenilirim, kafa dengiyim, akıllıyım (övünmek gibi olmadı umarım) romantiğim de aynı zamanda. yani ne bileyim, aslında şu dünyada çok şey hak eden ama hiçbir şeyi ve hiçbir şeyi olmayan biriyim. sırf kişiliğimle dört dörtlük biri olsam da bu dünyada kendime yer bulamıyorum. bu dünyada bana mutluluk yok beyler. çok düşünceliyim, çok çok iyi kalpli biriyim, asla yalan söylemem, insanlara kötü gözle bakmam, tanrı'nın bana verdiklerinin kıymetini hep bilirim, şükrederim. gururum yok gibi, egolarım yok, insanlardan şunu alayım, bunu alayım gibi şeyler yok. cömertim, hiiiiiiiiiiiç ama hiiiiiiiiiç bencil değilim, herkesin sevebileceği ama hiç kimsenin sevmediği biriyim bu hayatta. neden böyle bilmiyorum, inkar etmedim tanrı'ya.

hayat çok garip be beyler, ben bu başlığı niye açtım şimdi bilmiyorum. belki bir veda, belki bir iç dökme, belki bir değişikliğin, bir mutluluk sürecinin başlangıcı olacak bu başlık.

aranızda çok sevdiğim o kadar çok kişi var ki... hepinize birden ne tek tek mesaj atabilirim, ne nick6 girebilirim, ne iletişim kurarım, ne de kurmak isterim...

2,5 yıldır işsizim beyler. boşluğun içinin içindeyim. nasıl anlatayım size, bir şeylere tutunun, bağlanın, yaşayın ve o şeylerle mutlu olun, mutlu olmayı öğrenin. 95'te doğdum, lisedeki ilk senem 2009-2010 eğitim ve öğretim yılıydı. ilk sene kaldım. ikinci sene geçtim, nasıl olduğunu bilmiyorum. sonra 10. sınıfta (2011-2012 eğitim öğretim yılı arasında) bir kez daha kaldım ve lise hayatımla birlikte eğitim hayatım da, nefes aldığım, yaşadığım hayatım da sonlandı. sonra hep boşluktaydım, bir ara birileri geldi beni o boşluktan çıkarır gibi oldu, belki de geçici olarak çıkardılar da. ama şimdi kendime tekrar bir bakıyorum da sanki yıllardır o boşluktaymışım gibi... sanki hiç ama hiç çıkmamışım gibi...

benim hayatım kapkapanlık beyler. bir umudum, bir yaşama sevincim, bir beklentim yok hayattan. zaman içinde o boşlukta yuvarlana yuvarlana buraya, bu duruma geldim. acınacak haldeyim aslında, ama ne bileyim, yani acınmaması gerek sanki aslında bana.

---uzuuuuuuuuuuuuunca yazdığım yazı tek entry'ye sığmadı ve bu yüzden iki entry giriyorum.---