o ara öyle rahatım ki öz güven tavanda amk, okuduğum yer belli gideceğim yer belli altımda 0 opel araba, yıl 2008 ben günde 50 lira para harcıyorum. kendime göre durumum iyi yani. Vucutta güzel.

canım yaniyor ama o ara gençler. Lise 2 de aşık olmuştum yada aşık olduğumu sanmışım. ismine dilara diyelim. 165 boylarında esmer geniş yüzlü saçları omuzlarına dökülen vucudu düzgün hatta sexi denebilir gülüşü böyle insanın içini ısıtan bi kızdı dilara. bi tanıdığın kızıydı bize misafirliğe geldiğinde tanıştık. Gel zaman git zaman bağlandım ben buna değer verdim. Hatta öyle değer verdim ki, bir gün annesi babası ankaraya gittiler kardeşi okulla geziye gitti, eve çağırdı beni hafta sonu, gittim bende açtı kapıyı üzeirnde kısa şort bide pijama üstü var bu ikili kombine beni o yaşta dimdik yapabilecek bişeydi aslında ama ben o gözle bakamadım buna hiç. geçtik içeri konuşurken sarılırken başladık öpüşmeye, üstündeydim bunun bir süre sonra sürtünüyoduk işte. "kekşe biraz daha büyük olsaydık" dedi bana bende "yok ben seninle bütün saniyelerimi dolu dolu geçirmek istiyorum birden büyümek istemiyorum" dedim indim üstünden. Ulan dıbına kodumun salağı işte kız sana diyorki aslında "keşke büyük olsaydıkta gibişseydik" bunu duyunca çıkar liseli yannanını sok dıbına yannanında bayram etsin sende ama nerdeee zarar vermek istemiyodum kıza. ayrıca annemin evden çıkarken herzamanki meşhur "yanlış birşey yapmayın sakın oğlum" öğüdü her müstehcen sahnenin başlangıcında beynimde beliriyordu. Şimdiki aklım olsa varya zütünü bile dağıtırım onun. Canın niye yanıyodu amk derseniz; bu beni öyle bir bıraktı ki bir sene sonra tak gibi kalakaldım ortada hemde niye? Anası deden aşifte bunu memleketlerinde zengin bi adamla tanıştıracak diye. O an elimi dizime vurarak pişman oldum amk, "keşke gibseydim" diye. Ama bundan sonrada hiç birine acımadım gençler isteyen bütün kadınlarla yaptım istemeyene dokunmadım.

Neyse memleketteyiz işte canım yanıyor hiç bi kıza yanaşamıyorum bunun yüzünden. Tanışsam biriyle, iyi gitsede sonunda aklımda bu var diye yol veriyorum amk. arkadaşlarımın ailemin gösterdiği kızlara hep bir kulp buluyorum; yok zütü büyük, yok başı büyük, yok ayağı büyük, yok çilli, uzak duruyorum hepsinden amk duygu besleyemiyorum. sadece am dan ibaretler gibi yaklaşıyorum. Ta ki çoook uzaktan bi akrabımıza misafirliğe gitmek kararı alıp, teyzemle "onların kızları var çok güzel sende gelsene" ısrarlarından sonra ayarlarsın ayarlayamazsın iddasına tutuşana kadar.