sabah oldu aradım dedim irem telefonumu dün sizde unutmuşum gelirken onuda getirirmisin diye. iremin cevabı o an dünyada duymak istediğim en son cevaptı merak etme 'szofren' dün geceden gördüm ben yanımda telefonun dedi bende zorda olsa tamam deyip kapattım telefonu başka bi kelime çıkmadı ağızımdan zaten. şimdi tek düşündüğüm okula gitsem mi? acabaydı. bütün cesaretimi topladım okula gittim ki gitmesem ne olacak daha fazla telefon onda kalacak belki de arkadaşlarının eline geçecek onlar okayacak iyice tüyü dikmiş olurum o zaman diye düşünüp gittim okula. sınıfa girdim gözlerim iremi arıyor hemen gittim yanına telefon dedim direk çıkardı al dedi. hemen kaptıgım gibi telefona baktım sarjı bitmiş, şimdi bu kurcalarken mi şarj bitti yoksa kendi kendine mi? soramıyorsunda kıza bunu. neyse bi şeyde söylemedi arada tenefüslerde gözlerinin içine bakıyorum tek kelime etsin diye yok kız bi şey demedi. okulun çıkış saati geldiğinde irem yanıma geldi hayatımda herhalde ilk ve son nakavt oluşumdur bu şekilde. iremin avucundakini bana uzattı al bu parayı ben sana arkadaş olarak hediye veriyorum dedi. muhafazid aliden yumruk yesem böyle nakavt olmazdım heralde o an için. sınıftaki 2 kaşarın parayı verirken gördüğüne mi yanayım yoksa şok anında parayı aldığıma mı yanayım heralde orda 10 dakika dikilmişimdir sabit