ne kadar cevap vermek istemesem de
içim içimi yedi ve ben de cevap verdim.
evet kabul gururumu ayaklar altına almıştım, ama inanmıyordum böyle yaşayamazdım.
aşkımızın onun için bu kadar mı değeri vardı konuştuk..
çok pişmanım ve çaresizdim anlatacağım dedi. anlat dedim.
bu emrah bini buna demiş ki bir gün benden ayrıldığını görünce defne'nin
-ben artık seninle arkadaş olamam ya benim sevgilim ol ya da bir daha benimle hayatın boyunca konuşma.
ee peki sen ne dedin bu huur çocuğuna dedim.
ben ona çok alışmıştım her yere birlikte gidiyorduk, onun gitmesini istemedim.
zor da kaldım, mecburdum. zaten bir hafta önce ayrıldık. hataydı, dedi.
hani böyle derin bir nefes alırsınız, kafa sola yatar da ağzınızla keşke yapmasaydın be artık çok geç yaparsınız ya..
çünkü benim artık bir şey diyecek halim kalmamış defne benim tanıdığım defne değildi..
her gün uğruna saatlerce düşündüğüm kadın bu kadın değildi..
konuşmamızın sonunda 1 aya antalya'ya gelmek istediğini söyledi.
pek bir şey demedim. veda ettim, kapattım laptobu..