5.ayımızın sonuna gelmiştik..
mutluyduk ama daha bir kere bile ellerimizin kavuşmamasının hüznü vardı üzerimizde..
defne'nin ailesi oldukça varlıklıydı..bir gece vakti... telefonum çaldı..
-sana sürpriz yapacaktım ama heyecandan duramadım. söylüyorum hazır mısın??
+ney söyle bakıyım ben de heyecanlandım...
-2 gün sonra yanındayım kundu'da bi otele rezervasyon yaptım.. ama seninleyim...

o an arka arkaya 5 evladım olsa böyle duygular hissedemezdim...
sevinç mutluluk karşılıklı ağlıyoruz... enfes anlardı... sabaha kadar konuştuk.
ama unutmamalıyım ki ben öğrenciydim.. param pek yoktu.
o benim için isveçlerden gelecek ben onu otobüse mi bindiricem.. yok dedim bu böyle olmaz..
aradım dayımı hemen
dayıma anlattım durumu.. çok parası olan bir adam değildi. ama böyle anlarda sorgu sual etmezdi... sordu ne kadar lazım diye.. söylerken içim acıdı çünkü bu onun için iyi paraydı..
tamam dedi kapattı telefonu.. kapattıktan hemen sonra yolladı parayı...
ohhh dedim şimdi gelsin işte.. hiçbir engel kalmadı

kadınım ve ben.. antalya'da