Daha iyi anlıyorum. Beyler yıllarca peşinden koştum bir kızın seviyorum diye, uzakta yaşayan birisiydi. Basta arkadas olmustuk internetten fakat yillarca görüştük, ondan hoslanmaya baslamistim o da beni begeniyordu belli etmese de sezebiliyodum. Bir gün onun şehrinde yaşarım ümidiyle her şeyimi ortaya koyup çalıştım,cok basarili oldum derslerde, sosyal hayat olmasa da oluyordu hayallerim vardı sonuçta. Aradan geçen yıllarda yüzyüze gorusebildik, ve inanılmaz güzel anilarimiz oldu, herseyim olmustu artık. Yetmedi senede bir de olsa yanına gittiğimde o mutlu olsun diye üç kuruş kenara para koyup hediye alırım düşüncesiyle aç gezdim öğlenleri, eve yürüyerek gittim. Yeri geldi ağladım göz yaşı döktüm. En affedilmez en dönülmez hataları yapmasına rağmen ona hiç kizamadim, hep hırçın olmasına rağmen kibar davranmaya çalıştım. Fakat bugün bana gelip kes artık sesini bir buçuk aydır birisiyle çıkıyorum, senle ugrasamam yazma da arama da uzulursen üzül ne tak yediğin umrumda değil dediğinde, her şey çok geçti.Bir ay önce yanımda uyuyordu saclariyla oynuyordum oysa, sabah rahat giyinsin zahmet cekmesin diye elbiselerini bile katlamis yataginin kenarına birakmistim ben, çok sevmiştim be onu. Onca yıl onca emek, o kadar hasret. Ne diyeyim ki, kötü olmalıyız. Bu dünyada kötü olmamız lazım çünkü masumiyet bi ilizyon gibiymis bunu anladım.. Sevmeyin beyler , özgür olun üç gunluk hayatınızda.