hemen bir şeyler düşünmeliydim. o andan sıyrılmanın bir yolu.. bir yolu olmalıydı. hemen salonun kapısını kapadım ve kilitledim anahtarı da camdan aşağı attım. geliyoruummm diyerek kapıyı açmaya yöneldim ve hüseyin abi karşımdaydı. "nitelikli?? napıyosun abicim burda? nermin ablan yok mu içerde?" dedi. ben acayip kötü olmuştum kelimeler boğazımda düğümleniyordu adeta. hemen kendimi toparlayıp "camideler abi. nermin abla anahtarı bana verdi dedi ki hüseyin abin gelirse bi çay demleyin odada sizinkilerle birlikte dönücem dedi". biraz biraz durumu kurtardığıma seviniyordum. hemen içeri geçti hüseyin abi. salonun kapısını çevirdi ama kilitliydi. bana dönüp "bu kapı niye kilitli?" diye sorunca valla ben geldiğimde de böyleydi abi tam bilemicem ama temizlik falan yapıyolardır heralde deyip durumu geçiştirdim. hüseyin abi de "iyi o zaman ben küçük odadayım sen çay demlesini biliyon demi? birazdan sizinkiler de gelir" diyip muzip muzip gülmeye başladı. hüseyin abi bilgisayara oturup okey batak oynamaya geçti. ben de mutfakta çay demlemeye gittim. şimdi ne yapacaktım ? bu durumdan kıl gibi sıyrılmam lazımdı.