lise sondayım o zamanlar sabahın körü daha okulun başlamasına yarım saat var bizim okuldakilerin takıldıkları bir cafe var okulun tam karşısında pastane işlevi de görüyor işte neyse oraya gideyimde iki poğaça alayım dedim. cafenin bahçesinde okuldan çocuklara selam verdikten sonra içeri girdim tam poğaçayı alıcam bizim okulda bi kız vardı babası türk annesi rus beyler baktım tam ben poğaça alacakken bana doğru bakıp hafif gülümseyip günaydıın:) dedi. allahım o sarı saçların arasından o bal dudaklardan dökülen kelime günümün güzel başlaması için yeterde artardı bile. bende artistik bir şekilde dönüp dirseğimi cama dayayıp sırıtarak günaydın:) hehe dediğim anda kızın gülümsemesi bozuldu o anda arkama bir baktım ki bu kızın salak kız kankilerinden biri meğerse ona günaydın demiş... o anda kız ve kankisi, ortalarında ben ve karşımda tezgahtaki adam 4ümüzde dumur olmuştuk beyler... ben poğaçalar kalsın gibi saçma salak bişey dedikten sonra hızla oradan uzaklaştım.. bu da böyle bi anımdır beyler...