saat sabaha karşı 5..

şehir merkezine ilk otobüs sabah 9da..

evden garaja dolmuş nerden geçiyor bilmiyorum, tek başıma dönücem ve taksi numarası dahi bilmiyoruz..

sabah olsun ve kendimi atayım dışarı diye bekliyorum..

sabaha karşı 5, kapı çaldı.

kapı çaldı ama beni görün beyler, beni o anda görün.. kamyon farı görmüş tavşan gibi açtım gözlerimi. böyle bir korku yok abi. yok yani. var diyeni giberim. daha önce bıçak çekenler felan oldu dayak da yedim 3 kişiden ama bu korku yok yani.. sabaha karşı 5 diyorum size. bir düşünün ne yapacağınızı bir hayal edin. ya da etmeyin, gibtir edin siz yaşamayın.. lafı uzatmıyorum..

koşturdum hemen üst kata, attım kendimi kızın odasına giyindim üstümü, kızın ananesinin gardırobu vardı eski ve büyük bişey, gardırobun içine girdim bekliyorum. kız açtı kapıyı, kimi görsün karşısında? babası.. ben babasının sesini duydum, ve şahadet getirdim. bakın yalanım varasa cümle alem gibsin beni şahadet getirdim. hayatımın sona erdiğini düşündüm artık. inanın bana böyle bir korkuyu asla yaşayamazsınız.. kolumda saatim var ve cepte telefon, saate bi baktım 6buçuk olmuş düşünün ben orda birbuçuk saati yarı baygın geçirmişim şahadet getirirken..

kız odaya geldi, gardırobun kapısını açtı eli ayağı titriyor odasının kapısını kilitledi amk.. verdi bana evin anahtarını. sen gardıropta bekle sakın ses çıkarma dedi. ağzım yüzüm toz oldu hapşırmayayım öksürmeyeyim diye ölücem artık.. kız yattı yatağına gardırop kaspısı kapandı üzerime, saat sabahın 7si oluyor ve ben ağlıyorum dolabın içinde, dışarda ne olduğundan haberim yok aq babası var başka kim var bilmiyorum alt katta !