Ölümün olduğu bu dunyada hiçbirşey çokta ciddi değildir aslında. Bu size yaşam enerjinizi kaybetme hakki tanimaz. Ama su konuda hakliyiz, sistem icin calismaya gerek duymuyoruz, duymuyorum. Ve kimsenin umurunda da değil. Azimli olmadığım doğru ama azimli olmayanların da yaşayabilecekleri bir yer olmalıydı, mevcut yerlerden daha iyi bir yeri kastediyorum. Sabahın altı buçuğunda bir çalar saat sesiyle uyanıp yataktan fırlayan, giyinip zorla bir şeyler atıştıran, sıçıp, işeyip, dişini fırçalayan, saçını tarayan, başka birine büyük paralar kazandırdığı bir yere ulaşmak için trafikle boğuşan ve tüm bunlara sahip olma fırsatı bulduğu için müteşekkir olması istenen biri hayattan nasıl keyif alabilir? Bende küçük şeylerden mutlu olabilirim ama bu kadar takun arasında o küçük şeyleri çıkarmaya üşeniyorum. Belkide bukadar taku ortaya bariz şekilde cikarmasalar aksamaya niyetli bir dişli olarak dahil olabilirdim bu taktan mecraya. Beni tanımak isteyenler var. Buradan yazabilirim o halde. Beni tanıyan herkesin size söyleyeceği gibi, makbul biri değilim. Kötü adamı sevdim hep, kanunsuzu, hergeleyi. iyi işleri olan sinek kaydı tıraşlı, kravatlı tiplerden hoşlanmam. Ümitsiz adamları severim, dişleri kırık, usları kırık, yolları kırık adamları. ilgimi çekerler. Küçük sürpriz ve patlamalarla doludurlar. Adi kadınlardan da hoşlanırım; çorapları sarkmış, makyajları akmış, sarhoş ve küfürbaz kadınlardan. Azizlerden çok sapkınlar ilgilendiriyor beni. Serserilerin yanında rahatımdır, çünkü ben de serseriyim. Kanun sevmem, ahlak sevmem, kural sevmem. Toplumun beni şekillendirmesinden hoşlanmam.
Kötü olanla kötü olarak gosterileni ayirmisimdir hep. Toplum bazi seyleri kötü göstererek bizi kolelestirmeye calisiyor.
Yaşam kısa, tadini cikarmaya bakalım.