beyler bizim yazlığın karşısında bi yazlık var orda ankaralı bi kız oturuyo kıza ezelden hastayım ama ben her kış yazı iple çekiyorum yaz gelince benimde yüzümde güller açıyo tabi ayrıca kız bi de bizim kuzenin kankisi o yüzden en sevdiğim kuzenim de bu neyse olayın tam tarihini hatırlamıyorum ama lise 2 ya da 3teyimdir heralde benimki kardeşiyle kuzenimgile gelmiş bende giydim beyaz çoraplarımı saçlarımı jöleye yatırdım filan adeta bi jön havasıyla tuttum kuzenlerin evin yolunu neyse gittim baktım oturuyorz filan baktım bağırsaklarım zorlanmaya başladı kabızdım amk o sıralar ama şöyle de bi sıkıntı var amk tuvalet kızların oturduğu odanın tam karşısı ve arada pek bi mesafe de yok ama nasıl sıçmaam geldi anlatamam ucunda duruyo neyse ben icaset alıp kalktım gittim kapıyı kapattım odanın başka yere yönelir gibi yapıp yapıştım tuvalete bi de baktım ki o deliğin oraya hani pet bardak gibi bişey koyuyolar ya ondan var dedim sıçtık amk neyse ben kendimi zorluyorm filan amk tuvaleti de harbiden bayağı büyük yani ilk tak tanesi düştüğünde kulaklarımın çınladığını hatırlıyorum o derece ondan sonra bi parça daha bi tane daha derken küçük parçalar halinde ve belli aralıklarla sıçmam adeta bir melodi gibi gelmeye başladı bana amk aldı beni bi gülme gülmeye başlayınca vücut kasıldığı içinde çatır çutur sıçmaya başladım amk ama duramıyorum durmaya çalıştıkça daha sert sıçıyorum sıçtıkça gülüyorum güldükçe daha sert sıçıyorum içerden kızların kahkaha seslerini de duyuyorum daha çok gülüyorum ama içim parçalanıyor hani gülüyorsun mutlu sanıyor derler ya... o günden sonra hiç yazlığa gitmedim ve artık yazları otistik babanneme bakarak geçiriyorum ama kızların kahkaha sesleri hala kulağımda çınlıyor