Bu dönemin sonlarına dogru ilk adimlarimizi atiyorduk kizlara karsi.
ilk kez bir kiza duyulan farkli hisler.
Sigaraya baslama. icki icme.
Hepsi kisa bir donemde yasadigimiz durumlarin hediyeleri bize.
ilk kez bir kiza onu sevdigimizi itiraf ettik.
Emin olun yalniz degildiniz, bunu soylerken basinizdan asagi dokulen kaynar sulari, ellerinizi ne yapacaginizi bilemez sekilde sacma sapan islevlerde kullanisiniz, kiza onu sevdiginizi soylerken gozlerine dahi bakamayisiniz.
Bunlar"bizim" yasadiklarimiz beyler.
O aciyi tattik. Biz bu degiliz dediklerimiz olduk.
Vazgectik. Unuttuk. Unutmaya calistik. Yeniden hatirladik. Yapmasaydim dedigimiz birçok şey yaptik.
isin garip kismi nerede basladi biliyor musunuz?
Haha tabi ki biliyorsunuz. Çünkü ben biliyorsam biz de biliyoruz. Hani şu "ulan ben kimim ya? Nasil bir adamım. Neleri severim, nelerden hoslanirim, benim nasil bir karakterim var lan?" dedigimiz anlar var ya, kayis orada koptu iste. Karakterimiz nasildi? Biz kimdik?
Epifani? Kimlik kaygisi? Birçok ismi vardi bu nadide zamanın. O andan sonra agacimizin kökü uzamayi durdurdu beyler.
Birlikte govdeyle uzadik beyler. Buradan sonraysa dallanmalar başladı. Kimimiz govdeyle paralel kaldi, kimimiz uzadı.