o arkasını dondu gıttı bısey yapamazdım kendı düşünceme karşı gelemezdım miray ugruna bıle olsa o hızlı hızlı gıderken oyle kalakaldım ılkkez içimde garip bi duygu oluştu daha önce tatmadıgım bişey gözlerım ıslanıyodu hafıften ılk baş anlamamıstım daha önce hiç kimse için üzülmemiştim ama bu daha sonra anladım ne oldugunu üzülmüştüm mirayı kaybettıgım için yinede elim kolum bağlıydı farkındaydım bunu bısey yapamazdım sadece öyle kaldım ve gozlerımden ınen yaşların yanagımdan geçme hıssını yaşadım bu duygunun çok yabancısıydım ama insanı bitiren iliğini kemiğini sömüren bi duygu oldugunu hemen farketmıstım içimdeki sadisti çağırıyodu bu duygu