Alın 3. part kimse yoksa devdıbını boşuna yazmıyım beyler

Bu durumuna üzülüyordum.
Nedenini bilmiyordum ve belki de cidden bilmek istemiyordum.
Günüm tak gibi geçiyodu ve bu gibik binada yapılıcak hiçbir şey yoktu. Yaptığım en çılgınca şey camdan bakmaktı.
Yine bi çılgınlık yapmak için camdan bakmaya karar verdim ama garip bi çığlık sesi duydum.
Hasgibtir! Bu Murat amcaydı.
Üstüme doğru koşuyordu ne yapacağımı bilemedim.
Hemen üzerime atladı ona karşı koymaya çalıştım fakat fazla güçlü olmadığımdan sadece itip geri çekildim ve yeniden üzerime koşarken yana çekildim ve arkasından ittim.
57 Yaşındaki bir adamı camdan aşağı düşürmüştüm.
Ama o insan değildi.3 Senedir yaşadığım adam az önce camdan aşağı uçmuştu.
Yaklaşık 5 dakika gib gibi dikildim ayakta ne gözümü kırptım ne aşağı baktım öylece durdum.
Yaşlı adam da öldüğüne göre artık burada durmam için beni zorlayan kimse yoktu, burdan gitme kararı aldım kendimce.
Peki bunu tek başıma ve silahsız nasıl yapacaktım ?
Serkanın eski tasarımı geri getirme olasılığından bile daha düşüktü hayatta kalma şansım.
Sabaha daha iyi düşünürüm umuduyla yatağıma yatıp uyumuşum. Yatak dediğime bakmayın yorganları üst üste dikip öyle garip bir şey yapmıştım ama fena sayılmazdı.
Sanki bi tak olmamış gibi mışıl mışıl da uyumuştum.
Sabah gözümü açar açmaz karşımda sarışın ve mavi gözlü çok güzel bir kız belirdi.Şarışın ve mavi gözlü normal zamanlarda bile bulunmayan nimet.
Sanırım rüyamın devamıydı. Hayır,hayır.Bu gerçekti.
Birden silkindim ve yatağımdan kalktım.
Bana sakin olmam gerektiğini ve o şeylerden biri olmadığını söyledi.
Ona inandım ve rahatladım.
-Buraya nasıl çıktın ?
Bana bunun cevabını vermeden hemen buradan gitmemiz gerektiğini söyledi.
Peki silahsız bir şekilde buradan nasıl gideceğiz diye sordum.
Bunun kolay olacağını söyledi ve hemen aşağı indik.