.Yoo hayır.. Gülmüyordu..Aksine sinir
ve hüzün dolu bir ifade vardı.. Olamaz..Ben
ne yaptım ? Beni labirentten kurtaran meleği
üzdüm.. Anlatamadım ona kendimi... Bozmu
ştum aramızı .Ne yapmıştım ben ?
Mutlulugu sorgulamak ne haddimeydi ulan
benim ? Kafama sokayım ben.. Beni kurtaran
meleğimin mavi gözlerinden yaşlar
süzüldü... Yaşların herbiri yanaklarından
yere düserken icim parça parça
oluyordu... Kendi elimle kendi kuyumu
kazmıştım. Kalktı tek laf etmedi... Yürüdü
..Dur nolur gitme dedim..Özür
dilerim.. Döndü..Masmavi gözlerindeki
neşenin yerini alan yaşlar kalbime, beynime
her yerime saplanan kurşun gibiydi.."Sana
labirentinde mutluluklar yokum ben artık"
dedi..