Dedim ya tek
yoldaşım iç sesim... Bilmiyorum. Galiba
deliriyorum. Sonbaharda dökülen yapraklar
gibi aklım başımdan dökülüyor usul
usul... Kusasım var.Ama ne kusacağımı
bilmiyorum.. Dert mi keder mi ? Yoksa
içimde kalan son sevgi parçalarını mı
kusacağım bilmiyorum... Ama kusamıyorum
içimde kalıyor.. Labirentin soğuk taş
duvarlarında sevdiklerimin silüetini
görüyorum. Hepsiyle yaşadığım kötü
anılar.. Birer birer canlanıyor
duvarlarda. Sadece izliyorum. Görüntüler
kesilince tekrar yürümeye başlıyorum. Labi
rent sanki daha bir büyümüs gibi. Bana mı
öyle geliyor yoksa gerçekten büyüdü mü ?