Ben çok ufakken annemi kaybetmişim çocukluğumu babamla beraber bağcılarda bir bodrum katında hatta kömürlükte geçirdim.o zamanlar bizim peder işsiz güçsüz sefil bi adam yiyicek ekmeğimiz dahi yok sabah kahvalti yapmadan okula giderdim öğle arasinda koşa koşa kahveye varırdım. babam her zaman masalardan birinin köşesine oturur beni beklerdi.ben kahveden iceri adim atar atmaz da kadir ağbi bize iki tost masaya yaz diyip hihihihi diye gülerdi. kahvedekiler sırf benim hatrıma dövmezlerdi babamı..