beni yoran hayata karşı son yazılarım

Ne kadar sarhoş olsam da yaptıklarımın farkında olduğuma kendimi inandırdım ve ısrarın üzerine kendimi yatağa bıraktım. Diğer köşeden bana doğru geldi ben de ona doğru ilerledim. Sımsıkı sarıldık. Elimi beline getirdim kendi bedenime yapıştırdım. Sonra elimi saçlarına geçirdim kafasını zarifça yüzüme çevirdim. Artık aramıza bir kredi kartı kartı kalınlığı kadar boşluk kalmıştı. Sonra kafasını geri çekerek güldü.

"önce bir şey söylemen gerekmiyor mu?" dedi.
"ne gibi bir şey?" dedim
"o kadar şey içtik ama hala söyleyemiyorsun" tebessümlü dudaklarından çıkan sesler mırıldanmanın bir adım ötesindeydi.
"hissedebildiysen söylemiş sayılmam mı?"
"hayır senden duymak istiyorum"
"seni... seni seviyorum" sanki dokunaklı bir şiir yüreğime dokunmuş gibi ürperdim.
"ben de seni seviyorum" dedi ve aramızdaki kredi kartı mesafesi yok oldu. O anda aklıma Arya geldi. Ah Arya.. Neden kilometrelerce uzaktayken seni o kadar gün anmamışken aklıma düştün? Gözlerimi kapattığımda canım yanıyordu. Arya, yavaş yavaş silindi göz kapaklarımdan. Sonra ağızımda bir tat hissedip geri çektim kendimi.

"bir sorun mu var?" dedi
Abajurün ışığında elimi dudaklarıma zütürdüm kan elimde dolanan bir yılan gibi sürünmeye başladı.
"hayır hayır iyiyim, lavaboya gidip geliyorum"

Arkamdan bir şeyler dedi ama duyamadım. Koridordaki duvarlara çarpa çarpa geldim lavaboya. Ağızımı tamamen kandan arındırıp kıpkırmızı gözlerimi aynada seyrettim. Çok mu bekletmiştim bilmiyorum ama döndüğümde uyumuştu, oturup onu saatlerce izleyebilirdim. Gece susayacağını bildiğim için bir sürahi suyu şifoniyerin üzerine bıraktım. Otele gidebilecek kadar iyi olduğuma kanaat getirdim. Ağızımın tekrar kanamadığına emin olunca, kızın yanağına biraz sevgi bırakıp evden çıktım otele doğru yürümeye başladım da sarhoşken her yer birbirine benziyor. Yürüdüm baya yürüdüm bazen sigara yaktım ama durmadım. Nihayetinde otele gelip uykuya kapadım gözlerimi.