bu hayatta iyiler hep kaybeder
evet beyler bir süredir kafamda aklımda sadece bu söz dönüp duruyor, gecelerimi karartıyor. artık uyuyamıyorum düşünmekten. insanların ne kadar yavşak ne kadar adi olduğu geliyor aklıma. o gün içinde yaptığım her iyi davranış her güzel söz için gecesinde pişman oluyorum, kendimi dünyanın en salak insanı gibi hissediyorum. neden mi ? çünkü haketmiyorlar. bu hayatta iyi insanlar dışında kimse mutlu olmayı haketmiyor. yüzüne baktığınızda herhangi bir hinlik göremediğiniz, tertemiz insanlar.. onlara acıyorum, onlar için günün 05.30unda bir sigara yakıyorum.

insanlar neden böyle kardeşlerim ? neden ciğerleri beş para etmiyor ? neden iyi niyetleri çıkarlarına ters düşülene kadar ? neden kötülük yapmaktan, insanları kendileri gibi sanıp acımasızca onların kalbini kırmaktan kendilerini alamıyorlar. neden kötülüklerini tertemiz insanlara bulaştırıp dünyayı çekilmez hale getiriyorlar ?

sözlükte istisnasız her kardeşim bir şekilde sevdiklerinden kazık yemiş. gelip buraya yazıyorlar, içlerini açıyorlar. onları okuyorum ve günün 05.41inde bir sigara daha yakıyorum. avuç içlerim terliyor. nefesim daralıyor. içim parçalanıyor beyler içim. beni anlamanızı beklemiyorum. ben sorunlu bir kişiliğe sahibim. bundan bi şikayetim yok. şikayet ettiğim buna sebep olan insan parçacıkları. hayatta iyi olmaya çalıştığım, düşünmeden hareket ettiğim her an gözümün içine gülüp o küçük beyinlerinde kurdukları bi ton zırvayla kendilerini akıl dolu sanan insanlar.

anlamıyorum insanları. bakıyorum etrafıma iyi niyetli bir kişi göremiyorum. neden böyle olduk ? neden kimseye güvenemez olduk beyler neden ? neden her anım ağlamaklı ? artık daha fazla sabretmeyeceğim. bende kötü oldum kardeşlerim. artık bende kötüyüm. insanları içim parçalana parçalana üzeceğim. belki zamanla alışıp diğer mükemmel insanlar gibi olacağım. analarını gibeyim onların. analarını.