dışarı çıkarım panpa ses geçirmeyen stereo kulaklıklarımı takarım. ayaklarım ağrıdan iflas edene kadar yürürüm. yürürken de hayaller kurarım. işi gücü herşeyi bırakıp izlanda'ya yerleştiğimi orada hayatımın kadınını bulduğumu falan düşünürüm. görsel olarak sevdiğim araba, inşaat seslerinden uzak bir yere geldiğimde kulaklıkları çıkartır biraz börtü böcek seslerini dinler etrafı izlerim. rüzgarı tenimde hissedip huzurla iç çekerek gök yüzüne bakarım.bir nebze dinlendikten sonra yoluma devam ederim. daha önce gitmediğim yerlere gitmeye çalışırım hep.eve döndüğümde ise sinirim geçmiştir kendimi iyi hissediyorumdur ama tırnaklarım falan kanamıştır yürümekten.