hayatta hep kaybettim.hep.
Daha doğduğum gün kaybetmeye başladım.
Küçükken maç yaparlardı beni sahanın kenarına bile almazlarsı.o zamandan belliydi aslındaa hep kaybedeceğim
7 yaşımda annemi kaybettim. bundan daha fazla, daha önemli ne kaybedebilirdimki... okul sıralarında arkadaş grupları kurarlarsı birlikte sinemaya gide eğlenir gezer tozarlardı.ama hepsi benden aldıklarıyla mutluydu.
kaybettiklerimin değeri her geçen gün artıyordu. artık kazanmanın vaktinin geldiğini inceden inceye hissediyordum. Kaybetmek kolaydır. kazanmaksa bir o kadar zordur. kendimi sadece tek bir şeye indekslemiştim. kazanmak.benim olanı almak...