Sonra hayatımı planlamak yerine; ikna sanatına, mimik okumaya, etkili ve kalıcı konuşma hakkında araştırmalar yaptım,
insanları tanırsam kendimi de tanırım diye bir saçmalığa oturttum kurgumu.
Bu da hüsranla sonuçlandı.

Sebep ne biliyor musunuz kardeşlerim ?

Asıl sebep şu; düşüne düşüne değil: başına gele gele öğreniliyor.

Vura vura da olabilir.

"iÇ ÇATIŞMA"

işte bu; sebep bu. Hepimizin böyle kendini başarısız, mutsuz, hayallerine uzak; ya da depresyon, halsizlik, tembellik, erteleme vs diye giden çoğu pgibolojik temelli rahatsızlık sayılan ama sadece ekgiblikten ibaret tüm davranışlarımızın sebebi bu.

Kendi içimizde, kendimizle hep ve her saniye süren iç çatışmamız. Kendinle barış heyooo peace bro demiyorum. Kendimiz karar vermiyoruz hiçbir zaman; daha önce alınmış kararları alıyoruz; başkalarını tekrar ya da kendimizi zaman aşımına uğratıyoruz.

iç çatışma; yalnızlığı, yalnızlık hissi de kötü olan hisleri yağmurcasına, besler.

Karşımıza çıkan en güzel şey depresyon oluyor; Anti Depresan ile başlayıp devam eden bir bataklık...

Ne yapacağız? Ne yaptım ?

Başarı elde ettim, küçük başarılar..
Günlük küçük hedefler ve başardın oğlum iç güdüsü..

Unutmayın. Başarı yalnızlığı bıraktırır..