beni yoran hayata karşı son yazılarım

"abin gelmeyecek mi?" dedim
Yemek bitmiş etrafı topluyorduk.
"hayır bugün gelmez"
"ne zaman gideceksin"
"nereye?"
"kulübe"
"bugün izin günüm"
Pencereden dışarıya baktım güneş bir kaç saate batacaktı.
"hadi dışarıda gezinelim" dedim
"sıkıldın mı evden"
"yo hayır, yemek sonrası yürüyüş işte"
"canım istemiyor hadi sarhoş olalım"
"sanırım artık gitmem gerek"
Bir kızın evinde haddinden fazla zaman geçirmiştim kötü bir niyetim olsa bu saatte gitmek istemezdim.
"yapacak bir işin olmadığı biliyorum"
"ama sen de hep aynı yerden vuruyorsun"
"bu haklı olduğumu kabul ettiğin anldıbına gelir"

içkileri içeri taşıdık. Konuştuk, güldük içtik ama muhabbet yine hoşlanma meselesine gelemedi. Bir kaç kere telefonu çaldı sonra telefonunu kapattı. Kimin aradığını sormadım ama merak etmedim diyemem.

Söylediklerimi seçecek kadar iyi ama düzgün yürüyemeyecek kadar sarhoştum. Etraf dağılmıştı. Kucağımda Bahar yatarken ben de kafamı çekyata dayamıştım.
"Beni yatağa taşır mısın?" dedi gerçekten de hiç hali yoktu ben de zor zar yürüyebilmeme rağmen itiraz etmedim. Kollarıma aldım ve ayağımla kapıyı açarak zor da olsa kızı yatağa bıraktım. Yatak iki kişilikti ama buna kafa yoracak kafam kalmamıştı.

"Sarıl bana" dedi
Sadece baktım beni izleyişini izledim sonra tekrarladı:
"sarıl bana!"