Karanlık çökmüş, umutlar tükenmiş, gözlerdeki ışık sönmüştü. Ağıtlar yerini ölümün çığlığına bırakmıştı. Alnımdan akan terler, demirlerin kestiği ellerimdeki kanlara bulanmıştı. O’nu bulmalıydım. Rüyamda benden yardım isteyen o küçük cennet yeşili gözlerin sahibini bulmalıydım. Ellerim sanki benden bağımsız bir şekilde hareket ederek önümdeki engelleri kaldırıyor, ayaklarım sanki gideceği yeri biliyormuş gibi hareket ediyordu. Kulağımda küçük kızın haykırışı, kalbimde kurban olduğum anamın dualarıyla ya Allah diyip kaldırıyordum birer birer enkaz yığınlarını. Ve neredeyse boyumdan yüksek bir duvarı kaldırdığımda rüyamdaki cennet yeşili gözlerin sahibi olan küçük kızın ezilmiş, tozlar, kanlar içinde kalmış küçücük bedenini gördüm.

+++