eve giderken bile artık zütüm yusuf yusufdu bahçe kapısını geçtim kömürlük tarafına bakmamaya çalışıyodum kapıya vurdum açan yok saat 4 e gelıyo tabı herkes uyuyo uyanmazlarsa sıçtık uyansalar nerde kaldın bi ton tatava vazgeçtim eve girmekten gittim cami avlusuna bi banka tünedim sabah namazına gelen cemaat görmesin diye uyuyamadımda orda mürvet teyzelerin kapısının önündeki kanepe geldi aklıma ama oraya kadar gidebilirmiydim köy o kadar sessizdiki yavaşca dogruldum yola koyuldum çıt çıksa tedirginim sonunda eve vardım mürvet teyzede mahmut amcada uyumus hemen yumuldum kanepeye sabah oldugunda kimse uyanmadan uyanmıstım hemen eve gıttım bida uyudum evdekıler nerdeydın butun gece felan dedıler ahmetle gezdik dedim ahmete güveniyolardı o yüzden üstelemediler
sonraki 2-3 gün evden cıkmadım ankaraya dönmek kararı aldım ve köyde herkezle vedalaşmak için yola koyuldum