Ama o sıralar durumlar garip. Dedim ya içimde o zamana kadar yaşamadığım, ne olduğunu dahi bilmediğim fırtınalarla boğuşuyorum. Sürekli bunalıyorum. Yerimde duramıyorum. Karşımda konuşanın ne konuştuğunu anlamayacak kadar mallaşmışım. Bırak ders dinlemeyi 8 sap takılarak bitirdiğimiz üniversite arkadaşlarımın ne dediklerini bile duymuyorum, duysam da umursamıyorum. Sonradan koydum adını AŞIĞIM. Aşığım da sevdiğim bana dünyada en kutsal gördüğüm anne babamı neredeyse unutturacak kadar beni benden alan bi güzele aşığım.
Anlamsız gelecek belki hikayanin burada böyle biyere gitmesi sizlere ama hikayenin sonunda ama uzak bi tarihte bunların hepsi anlamlanır belki zihinlerinizde.