beni yoran hayata karşı son yazılarım

Sahile yürüdük. Epey sıcaktı başımıza güneş geçebilirdi ama ikimiz de itiraz etmedik. Yürüyüş otelin önüne kadar devam etti.

"şimdi gitmem gerek" dedi gözlerini istemsiz kısmış bana bakıyordu.
"istersen seninle gelebilirim"
"ne gereği var?"
"yapacak bir işim yok"

Beraber yürümeye devam ettik. ilk defa evine kadar gidebilmiştim.

"hadi içeri girelim" dedi
"otele dönsem daha iyi olur"
"endişelenme, evde kimse yok"

Yeni tanıştığım biri olsa evine girmezdim ama onu tanıdığımı düşünüyordum.

içerisi gerçekten çok güzel dekore edilmişti. Tüm eşyalar birbiri ile mükemmel bir uyum sağlıyordu. Beni odaya yönlendirip, kendisi mutfağa yöneldi ve oradan bana seslendi:

"bira, konyak, şarap, viski, şampanya hangisini istersin?"
"bir şeye gerek yok aslında"
"seçim senin diyorsun yani"

iki kadeh ve bir şişe şampanya ile geri döndü.
"hiç şampanya açtın mı?" diye sordu
"hayır hiç açmadım" dedim
"o zaman sen açıyorsun hadi"

Evin atmosferi bizi bir anda değiştirmişti. Beni balkona çıkardı sonra şampanyanın folyosunu yırttı teli çıkardı "biraz salla ve dışarı doğru tutarak mantarı gevşet" dedi biraz sonra pat diye bir ses geldi yerlere şampanya döküldü ikimiz de gülmeye başladık "ilk deneme için idare eder heralde" dedim. Bayadır böyle gülmüyordum. insanların bu kadar kolay değişen ruh halini anlamak çok güçtü. Türkiye'den getirdiği bir filmi izledik. Beyaz koltukta omzuma yattı hatta film bittikten sonra bile öylece kaldık. Sonra kalkıp beraber yemek hazırdık, ya da ben ona yardım ettim diyelim. Yeni evli bir çift gibi her işi beraber yapıyorduk oysa birbirimize hoşlanmaktan bile bahsetmemiştik.