Ey millet, yeter Allah için olsun, uyanın...
Sesi pek korkunç öter sonra kulaklarda çanın!
Yeryüzünü yerinden oynattı yıkılırken iran...
Belki bir kıl bile ürpermedi sizden, bu ne kan!
Hiç sıkılmaz mısınız Hazret-i Peygamber'den,
Ki uzaklardaki bir mümini incitse diken,
Temiz kalbinde o sıkıntının duyarmış acısını.
Peygamberin ruhu sizden elbette olur davacı!
Ey millet, uyanın! Yoksa hemen gün batacak.
Uyanın! Korkuyorum pişmanlık gecesi gelip çatacak!
Ne vapurlarla trenler sizi uyandırdı,
Sizi kim kaldıracak, sûru mu israfil'in?
Etmeyin... Memleketin hâli fenalaştı...
Gelin Allâh için olsun ki zaman buhranlı;
Perdenin arkası Mevlâ bilir amma kanlı!
Siz ki son ümit ışığısınız islam'ın,
Medenî milletlerin öfkesine artık direnin!
Şimdilik barışa sebep ordunuzun kuvvetidir;
Bir de stratejik konumunuzun kıymetidir.
Fakat bu karışıklıkla o kuvvet de sarsılacak...
Çünkü isyanları bastırmakla görevli ancak!
Ordu madem ki fertlerini milletten alır;
Milletin karışıklığından nasıl uzakta kalır?
Öyledir, memleketin hâli düzelmezse eğer,
Kışlalar evlere, asker de halka benzer!
Durmasın sonra kazan kaldıradursun ordu,
Düşmanın safları çiğner bu kutsal yurdu.
Peygamber yurdu bu toprak; şühedâ burcu bu yer;
Bir yıkık türbesinin üstüne Mevla titrer!
Dışı baştan başa bir büyük neslin hatıralarıyla;
içi de boydan boya milyonla şehit cesediyle doludur.
Şehadete öyle doymuş ki bu öksüz toprak:
Ah, bir sıksa insan otları, kan fışkıracak!
Böyle bir yurdu elinden çıkaran aşağılık nesil,
Yerin üstünde horlanır, yerin altında ise rezil!
Hem vatan gitti mi, yoktur size bir başka vatan;
Çünkü mîrasyedi dilenci kovulur her kapıdan!
Göçebeyken koca bir devleti bina etmiş olan

Ecdad, kalkıp da sizi çingeneler gibi çadırlarda yaşıyor mu görsün? "Çadırlarda yaşamak... " dedim... Korkarım ondan da beter: Allah korusun, yurdunuz bir çökecek olsa, Öyle iğrenç olacak âkıbetin manzarası! Ki düşünmek bile vicdanlar için yüz karası!

Mehmet Akif Ersoy