Bölüm 2

Pis Pentagram

Bir kitap . Bir kaç saniye öncesine kadar olduğu yerde olmayan bir kitap . Bi an uykulu zihnimin bana oyun oynadığını düşündüm . Gözlerimi ovup tekrar baktım

Evet orada lanet olasıca bir şey vardı
Ve evet o lanet olasıca şey o kitaptı .
Kitap aşınmış bir deri kaplamayla kendini muhafaza (!) ediyordu . Bu kitap dedemin dedesinden bile yaşlıydı belki .
- Acaba bu kitapta kumarbazmıydı ; tıpkı o dedem ve onun dedesi gibi .
Aslında nesilden nesile aktarılıyor bu tip uğursuz şeyler . Dedemi iskambil kartları beni ise hiç tutmayan kulonlar esir almıştı .
Hah doğru kitap .
Üstünde sadece kazınma izleri olan ama o bile okunamıyan bir adet tahta .
Kitabın sokakta olmasına şaşmamalı .
Ama en azından insan çöpünü çöp kutusuna atar . Üstelik lanet çöp kutusu sadece 4 metre ötede .
huur çocukları .
Kitabı çöpe atmak için elime aldığımda garip bir şeyler hissettim .
Sanki damarlarımdan hayvan sürüsü koşar gibi enerji akıyordu .
Gücü hissettim
Ama kömürden bile kara olduğunu anlamam için o enerjinin
O akımı hissetmem yeterliydi .
Nedense kitabı atmamaya karar verdim .
Içimde farklı bir şey vardı sanki
Beni benden iyi bilen
Benden güçlü biri .
Kitabı koltuğumun altına aldım ve yola koyuldum . Ama birden hava kasvetli bi hale dönüştü . Sanki oksijen kalmamışta sülfür soluyordum .
Solunum borum yanmaya başladı
Bakışlarım renksizleşmeye
Adımlarım kontrolsüzleşmeye
Sanki burnum nerde kötü bir koku varsa sadece onu buluyordu .
Bir ses duydum .
Sesi duyunca sanki güzel olan herşey ölmüştü ve bana sadece dediği şey

" Merhaba "