Hala düşündükçe şaşırırım. Nasıl olur da o muhteşem gözlerden gözlerimi ayırabilip elbisesine bakabildiğime. insan hayatında bazı anları bi daha hiç yaşayamama ihtimalini gözönüne almadan yaşadığından duyar bütün pişmanlıklarını. Bir çift göze birkaç dakika fazladan bakamadan yitip gitmek bile büyük pişmanlıktır. Bunu sadece ayrılık manasında dile getirmiyorum. insan son nefesini bir gün vereceğinin bilincindeyken hep daha yaşayacak şeyleri, biriktirecek, mezara zütürecek anıları varmış gibi yarım kalır her zaman. Yarım kalanların anıları da çoğu zaman acısıyla reyting toplar.