Nalan koluma girmişti artık. Ağaçların arasında yürüyoruk usul usul. Fazlasıyla sakindi o gün ortalık. Koruya her gittiğimde denizi izlediğim bi nokta vardır oraya kadar yürüdük nalanla.

Gözünüzde canlansın diye anlatıyorum. Benim üzerimde siyah yelekli bi takım elbise, beyaz manşetli bi gömlek, siyah kravat ve yeleğin cebinden sarkan babaannemden yadigar köstekli saat vardı.

Nalan… Tarifi imkansızdır belki ama bu güzelliğin üzerinde yeşil dizlerine kadar uzanan bi elbise vardı. incecik belini sarıp vücudunda bi gizem etkisi yaratarak süzülüyordu üzerinde. Elbisenin üzerinde siyah lale dantel işlemeleri boynunda açık yeşil bi fular ve saçında telkâri işlemeli kelebek desenli tokası vardı. Toka Nalan’ın o ipek saçlarının arasında süzülen tokasına hayat kayağını bulup bi anda havalacak hissi yaratıyordu bende gözüm ona takıldıkça. Nalanın bin bir hali gibi o hali de hiçbir zaman gözlerimin önünden gitmedi.