Şimdi burda benden yaşça büyük birsürü insan var ve birşeyler anlatmak için en uygun yerin burası olduğu kanısına vardım . En baştan söyleyeyim 17 yaşında bir liseliyim . Bundan 2 yıl önce bir kızla çıkmaya başladık . Kız dünyalar güzeli melek gibi birşeydi . Ben antalyada oturuyorum o ise kocaelide . Ben yaz tatilinde sırf birkaç gün göreyim diye kalkıp istanbula gittim . Hayatımın en güzel günlerini geçirdim neredeyse o kızla . Tüm gün konuşuyoduk sabaha kadar sırf kızı skypeda görmek icin okula uykusuz gidiyodum . Hayatımda ilk defa bir insanı bu kadar sevmiştim ben. Gel zaman git zaman bundan yaklaşık bi 3 ay önce kız benden ayrıldı . Sürekli kavga etmeye falan başlamıştık vs. ama bunlar çok basit sebeplerdi . Şimdi gibine takma zaten uzakmışsınız cart curt diyeceksiniz ama gercekten öyle değil insan çok benimsiyor işte . O kadar şarkı yaptım şiir yazdım dıbınakodumun kızına . Şuan hala rüyalarıma giriyor bir şekilde aklıma geliyor kurtulamıyorum dıbınakoyim. Bi de panpalar bu amlı yaratıklar ne dönek ne yavşak lan . En azından bana denk gelenler hep öyleydi . O kadar seviyorum dedikten sonra ayrılıyo 2 gün sonra baska bi cocukla görmüş benim kuzen . içim içimi yiyor ulan kalkıp gidip anasını gibsem çocuğun elime bişey de geçmeyecek . ilk defa böyle bişey yaşıyorum bi yardım edin amk