çok güzel yazmışsın kardeşim, uzun dönem askerlik yaptım, doğuda. saldırılar sonucu kaç karakol değiştirdim, hatırlamıyorum. arkadaşlarım şehit oldu kaç çatışmaya girdim canımı nası kurtardım bilmiyorum. anasını gibtiğimin Hakkari'sinde diyarbakır'ında, şırnak'ında ordan oraya gittik bazen birlik bazen 8-10'arlı tim. belki baban benim komutanlarımdan biridir, olabilir. ama bişey diyim çarşı iznine çıkarken her an her şey olabilir korkusu zütü kollama caban ve bir süre sonra çarşıya gibtir et çıkmiyim ne izni amk diyerek birlikte öyle mal mal oturman, kendi vatanında kapana kısılmış hissetmen, kaybedilen bi vatanı ve hiç uğruna onca şehit vermeyi kendine yedirememen. he bide askerden döndükten sonra sivile adapte olamamam ve onlarca doktor gezip pgibolojik destek almam cabası. hepsinin tek nedeni var. 'HiÇ'