davud köydeki hiçbir eve sığamadığı için hep beraber bahçede oturduk. davud cebinden 6 tane hurma çıkardı. hurmalar yumruk büyüklüğündeydi. o kadar açtım ki, bir ara yerdeki nanelere kopartıp yemiştim. ama davudun verdiği hurmayı yiyemedim. hurmanın üzeri davudun derisi gibi çatlaklaşmıştır. yanımda dursun açlığa dayanamayınca yerim diye cebime soktum.

aradan bir süre geçince, hocanın bacağı kopan kan ağlayan kargası gezmeye başladı etrafta. bir süre kafamızın üzerinde turladıktan sonra yanımıza yanaştı. belliki davuddan çekiniyordu. hoca el edince hemen kondu yanımıza. sol kanadındaki tüyler yolunmuş kanadının altına keskin birşey ile yazı gibi bir farsça şekil kazınmıştı.

ben görünce şekli şok oldum, bu benim ilk ifritle karşılaştığım askeriyenin mutfağındaki yazılardan biri ile aynıydı. hoca o an bana bunun şeytanı öven bir kelime olduğunu söyledi. biz nasıl darda kalınca ya rab! diyorsak karganın kanadına ya iblis! yazılıydı. cinler kargayı yakalayıp tırnakları ile hayvana acı çektirerek yazmışlar.

gerçe hayvan diyemem. o an hoca bize birşey itiraf etti. bu karga kafası koparılan al karısının hayatta kalan oğullarından birisiymiş. al karısını anlattığım yazımda dediğim gibi al karısının oğlu hayvan kılığında gezer. bu karga hoca için değil annesi için geliyormuş. annesini katlettiklerinde oğlunu da yakalayıp işkence yaparlarken okunan ezan kurtarmış onuda.