Sınıfa girdiğimi hatırlıyorum sabah. Arka sırayı tercih ettim her zamanki gibi. sınıfımda bir tane tanıdık yüz yok, zaten ilköğretimi okuduğum yerden de 100km uzaktayım.
Sonra onu kapıda gördüm. Gülüyordu, yanında bir çocuk vardı. fazla samimiydiler.
Kahrolduğumu hatırlamıyorum. Benim kafamdaki bağlılık maddi dünyayı tamamen göz ardı etmiş bağlılıktı.
Dolayısıyla kıskanmak gibi duygular benim için sadece tanımlanabilirdi, onun yerine genelde üzüntü ve karnımda tanımlanamayan bir ağrı hissederdim.
o gün bunları hissetmedim. Bir an göz göze geldik. Bana gülümsedi.
Aynı sınıfta olduğumuza seviniyordum.
arka sıraları doğru geliyordu. Tekli sıralarımız vardı.
önüm doluydu. sağ çaprazım ve yanım boştu.
yanıma geldi ve oturdu.