O ses en yakın arkadaşım mehmet e aitti . Yine aynı şekilde selim kalk diyordu. Gözümü açar açmaz gözyaşlarına boğuldum . Kalk diyordu sadece. Kalkıp gözümü açtığımda yanında eda da vardı . Ancak bi gariplik vardı . Bu sefer bana bakıp gülüyorlardı. Ben çaresizce ağlıyordum . ne istiyosunuz benden dedim . Ancak cevap vermiyor sadece gülüyorlardı . Kulak tırmalar cinsten bi ses tonuyla . Korku filmi sahnesi gibiydi yaşadıklarım . Mehmet şu tipine bak lan sen okulda böylemisin ? o bere ne lan çıkar onu kafandan hahaha dedi. Eda nın o gülüşü şu an kulaklarımda sanki aklımı kaçırıyordum. Ağlıyor bağırıyordum gidin , nolur gidin , yalvarırım gidin diye. Bi anda kalkıp koridorun sonunda ki kendi odama kaçtım ışığı yakıp oturdum yatağımın üstüne . Kapıyıda kapattım . Nasılsa ezan okununca gidecekler diye kendimi teselli etmeye çalışıyor ve ezanı bekliyordum. 15 dakika kadar geçmişti aradan