Bende caminin hemen ilerisindeki otobüs durağına geçtim. Bankanın vitrinlerinin önünde içerideki kontuarları inceleyerek, vitrindeki afişin altındaki küçük yazıları okuyarak zaman geçirmeye çalışıyordum. Ara ara telefona bakıyor Tuğçe’nin bana mesaj atmasını bekliyordum. Elimde olan telefon bankanın çekilen krediye %2 dosya masrafı koyduğunu okuduğum sırada titredi.
-Gelen Mesaj: Tuğçe Şen-
“Yakışıklı çok güzel bir geceydi sanırım hayatım boyunca unutamam, Seni çok seviyorum. Yarın ne yapacağım konusunda biraz aklımı toplamam gerek. Okula veya dışarı gitmeyeceğim iyi geceler. :*”
Tuğçe’ye
“Tamam güzelim. Bende muhtemelen bütün gün uyurum.”
Mesajı bitirip telefonu cebime koyduğumda, yağmur hafifçe atıştırmaya başlamıştı. Pantolonun cebindeki camel soft paketi ve gömleğimin cebimde duran kibriti çıkardım. Ellerimle siper yaparak kibritle sigaramı yaktım. “Ohhh Allah’ım kaç saattir içmiyorum ya” dedim. Sigaramdan iki nefes almamla otobüsün turuncu ledli tabelası görmem bir oldu. Gözlerimi hafifçe kıstım “63” yanıma doğru geliyordu. Zaten bu saatte bu duraktan geçen başka da otobüs yoktu. Bir umut işte.. Ağzımda duran daha tadını yeni çıkarmaya başladığım sigarayı seri bir el hareketiyle caddeye fırlattım. Otobüs hızlı geliyordu beni görmeme ihtimaline karşılık durağın altına geçip elimi kaldırdım. Kapısı tam önüme gelecek şekilde durdu. “iyi geceler diyerek öğrenci kentkartımı bastım.” “iyi geceler kardeşim” diye karşılık almanın mutluluğu ve rahatlığı içerisinde arka koltuklara doğru ilerlemeye başladım.