ben de işte her çocuk gibi oyuncağımla konuşur ve onu çok severdim.tek fark konuştuğumuz şeylerdi sanırım. yediğim tokatlar yanaklarımı ve ruhumu yakarken yatağa yattığımda kulağına fısıldardım:
-babamı öldüreceğim. yemin ederim.
çünkü daha o zaman tanrının çoktan ölmüş olduğunun ve bu nedenle kendi işimi kendim görmem gerektiğinin farkındaydım. çünkü ihtiyacı olanlara yardım eden, duaları duyan tanrı eğer dedikleri gibi merhametliyse sesimi çoktan duyup öldürmeliydi babamı. tanrı merhametsiz olamayacağına göre de ölmüş olmalıydı.