Işığı açtığında hiç kimse yoktu ancak ben gördüğümden emindim . uyanan herkes ne oldugunu sordu . hepsi bir ağızdan hayallemişsindir diyordu ancak bir kişi hariç .. Dedem . Dedem elinde ki Kur an ı istifini bozmadan okumaya devam ediyordu bir kaç dakika aynı şekilde devam etti ve sonra okumayı bitirdi . Bana bakıp ne oldugunu sordu. bende bir asker gördüğümü ve bana korkmamam gerektiğini söyledi cevabını verdim . Dedem hafif bir tebessümle '' bak oğlum iyi'ler Kur an okunan yere dinlemeye gelirler bu ziyafeti asla kaçırmazlar '' dedi . Ama benim korkmama gibi bi şansım yoktu. O sene o olayla kapandı . Liseye geçiş yazında yine kırıkkaledeydim . Cenaze dolayısıyla tüm aile cenazeye gitti . Evde sadece kuzen fatih , ben ve anneannem kalmıştık . Oturma odasında yatacaktık . Ben bi kanepeye fatih diğer kanepeye yattı. Gece uzanmış konuşuyorduk ki tam da dayımın dediği olay gerçekleşti . Evet .. Kur'an lı oda ( biz öyle derdik hep , dedemin kitaplarının olduğu oda) nın kapısı kapanıp açılıyordu . Tencelereler titriyordu. Korkudan buz kesilmiştim ve fatihe baka kaldım . Ağlamaya başladım ömrümde hiç bu kadar ağlamadım bu zamana kadar. Bağıra çağıra anneanneme sesimizi duyurmaya çalışıyorduk . 10 dk kadar aynı şekilde devam etti. Sonra kapı açıldı. Ömrümün bittiği an dı . Çok şükür ki anneannemdi .