@5 usta, pek tabi şanslıyım. ergenliğin doruk noktasına ulaştığı bazı dönemlerde haksızlıklar yapıp ailemi çok suçladım. tabi, hayat nedir ne değildir pek aşina olmadığımız için çocuğuna özgüven aşılayabilen aileyi kusursuz bizimkini kusurlu gördük. oysa ki hiçbir şey tam deel. kaldı ki suçlayarak en fazla kendi sefilliğimi kapatıyor olabilirim. neyse bu üzerine düşündüğüm içselleştirip sonuca ulaştığım bi durum. ha, halen içten içe suçlar benim gibi potansiyeli heba ettiklerini düşünürüm. bu da bi sorun sanırım.

yalnız şöyle bir durum var ki, valide hanım dışarı çıkmamı bile istemez. ağır koruyucu kollayıcı bi anne tipidir ve bunun sıkıntılarını yaşıyorum.