biliyorum kimsenin gibinde olmayacak ama yazacak yer sığınacak delik arıyorum

ben hayatımda bi kızdan ayrıldığıma bu kadar kırıldığımı hatırlamıyorum beyler cidden üzüntü kendine yedirememe yalnızlıktan korkma vb. hiçbiri yok bende sadece giden emeklerime üzülüyorum mantıklı bir nedenide yok zaten. doğum günümü belki bundan sonraki hayatımda kötü hatırlamama sebep olan insandan bahsediyorum evet doğum günümde sadece kavga etmeye çalışıp beni bıraktı diyorum. belkide hayatımda en sevdiğim kadın olduğu için bu kadar kırılmışımdır bilmiyorum. insana koyan aslında sevilmemek değilmiş bunu anladım asıl olan sevildiğini zannetmekmiş hani yere göğe sığdıramadığım insanın aslında ciğeri beş para etmez olduğunu anladığım an bana asıl koyan bundan sonra kalbimdeki büyük boşluk olacağına eminim şuan sadece derin bi üzüntü var bende ne yapsam ne etsem geçer diye düşünmüyorum çünkü ben hala onun bu üzüntülere değer biri olduğunu düşünüyorum. aklımın kenarından gidip seni seviyorum ulan demek geçiyo ama işte bi gururum var elimde onuda ben bırakmam sonuç olarak hayallerimden bir bir vazgeçmek zorunda kalmaktan yoruldum arkadaşlar cidden çok yoruldum

edit: şuan şu saçma şarkıyı dinliyorum sizde dinleyin dıbına koyayım
https://www.youtube.com/watch?v=O0mE_7z5lgg