Telefonum çalmıştı arayan annemdi saat geç oldu beni kadirye teyzenlerden almaya gel dedi tamam demek zorunda kaldım gece dışarı çıkmaya korkuyorum diyemedim çünkü yaşadığım olayları anlatmamıştım kimseye saatte baktım 12’yi geçmek üzereydi söylene söylene çıktım dışarı, telefonun flaşını açtım sokakta yürüyorum. acayip bir rüzgar var sokakta kimse yok kadirye teyzelerin evine vardım ama ışıklar falan yok anne falan diye seslendim ama cevap veren de yok arkamı döndüm karşımda ben varım yine o an üstümde olan kıyafetlere kadar her şeyimiz aynı sanki aynada kendime bakıyorum