@134 biz onunla aynı gün doğmuştuk.bir gün eski bir dostum, doğumda ayrıldığım ikizim gibi çıkıp geldi. bende olmayan ne varsa onda vardı. benim olmak istediğim her şey ondaydı.o da benim hayatıma özeniyordu ama bir yandan. kıt kanaat sevgileri birleştirip kendine bir hayat kurmuştu ama bende her şey zaten vardı. bence yine o daha iyiydi çünkü emeğiyle kurmuştu dünyasını tırnaklarıyla kazıya kazıya insanların yüreğinden sevgiyi çekip almıştı kendisi için.o yüzden ölümsüz oluyordu onun yaşadığı sevgiler.o kadar cesurdu ki, ölümün uçarak geldiğini görse kollarını açıp gülerek karşılayacak kadar. pisliğin içine doğduğu halde kötülük nedir bilmeyen lekesiz çocuk ruhuna imrenirdim. herkes için ölebilirdi, kendisi için kılını kıpırdatmazdı. yaman delikanlıydı, örselendikçe demir misali sertleşirdi. nasıl yaşıyor ne yapıyor bilmiyorum şimdi.bu dünyanın halleri onu da mı alt etti bilmiyorum. güneşe çıplak gözle bakabilmek için tek gözünü feda etti o.almadan önce vermek gerektiğini öğrenmişti. bizim yapmaktan korktuğumuz şeyi yani.a iken b olabiliyordu çünkü b gibi düşünebiliyor, b gibi hissedebiliyordu kalbini çekinmeden onlarca insana ödünç verdiği için fazla fazla hissediyordu. bazen benim yerime bile